Εδώ και τρεις μήνες γίνεται στα Goody’s Λευκού Πύργου ένας πολύ σημαντικός αγώνας ενάντια στις απολύσεις. Η εργοδοσία σ’ αυτό το κατάστημα, αφού για πολλά χρόνια έβγαλε εκατομμύρια ευρώ από τη δουλειά των εργαζομένων, θέλησε πέρυσι να τους μειώσει το μισθό ως και 300 ευρώ, εκμεταλλευόμενη την κρίση και την επίθεση της κυβέρνησης και της τρόικας. Οι εργαζόμενοι όμως δε δέχτηκαν αυτήν την άδικη μείωση, που αν γινόταν δε θα μπορούσαν να ζουν αξιοπρεπώς αυτοί και οι οικογένειές τους, και με πρωτοβουλία του εργαζόμενου Γιώργου Τσουκαλά έφτιαξαν μία επιτροπή και κατάφεραν να διατηρήσουν το μισθό και τα δικαιώματά τους.
Ο εργοδότης όμως δε σταμάτησε εκεί. Θέλοντας να τσακίσει το ηθικό των εργαζόμενων, έβαλε έναν «καλοθελητή» του, τον εργαζόμενο Σταύρο Αλεξίου, να κάνει ψεύτικη μήνυση στον Τσουκαλά, ότι δήθεν τον είχε χτυπήσει, και με αυτή τη δικαιολογία τον απέλυσε χωρίς αποζημίωση στις 4 Οκτώβρη. Από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε ξανά και την προσπάθεια μείωσης των μισθών, ενώ παράλληλα καθυστερεί τις πληρωμές τους και απειλεί τους εργαζόμενους ότι αν συμπαρασταθούν στο συνάδελφό τους θα απολυθούν κι αυτοί. Έχει βάλει μάλιστα κάμερες μέσα κι έξω από το μαγαζί για να τους τρομοκρατεί.
Αμέσως μετά την απόλυση του Τσουκαλά, άλλοι εργαζόμενοι, φοιτητές και μαθητές, έφτιαξαν μία Επιτροπή Αλληλεγγύης και ξεκίνησαν παραστάσεις διαμαρτυρίας έξω από το κατάστημα, τρεις φορές την εβδομάδα, με αιτήματα να επαναπροσληφθεί άμεσα ο συνάδελφος και να τηρείται η εργατική νομοθεσία από τον εργοδότη.
Η απάντηση της εργοδοσίας στις κινητοποιήσεις ήταν τραμπουκισμοί, βρισιές, μπράβοι, ενώ στη 1Δεκέμβρη απέλυσε εκδικητικά και τη σύζυγο του Τσουκαλά, Βούλα Κατσιγιάννη, που όπως και ο Γιώργος δούλευε 10 χρόνια στο μαγαζί.
Το παράδειγμα των εργαζομένων στα Goody’s ακολούθησαν και οι εργαζόμενοι στα ζαχαροπλαστεία ΧΑΤΖΗΣ, οι οποίοι τον Ιανουάριο του 2012 έκλεισαν 6 μήνες απλήρωτοι. Έτσι 12 από αυτούς έκαναν επίσχεση εργασίας, και έφτιαξαν κι αυτοί μία επιτροπή εργαζομένων διεκδικώντας από το αφεντικό τους τα δεδουλευμένα τους. Ο εργοδότης, που είναι ένας από τους πιο γνωστούς επιχειρηματίες, αδιαφόρησε πλήρως για το πρόβλημά τους. Έτσι οι εργαζόμενοι προχώρησαν σε κινητοποιήσεις έξω από το κατάστημα της Καλαμαριάς. Εκεί ο εργοδότης χρησιμοποίησε και ένα από τα τελευταία του όπλα, την αστυνομία. Αντί να συλληφθεί αυτός που έχει αφήσει τόσες οικογένειες χωρίς χρήματα επί μισό χρόνο, η αστυνομία συνέλαβε 4 εργαζόμενους και 4 αλληλέγγυους επειδή περιφρουρούσαν το κατάστημα. Οι εργαζόμενοι όμως δεν πτοήθηκαν και συνεχίζουν σχεδόν καθημερινά τις κινητοποιήσεις τους.
Και οι δύο αυτοί αγώνες, όπως και άλλοι σαν τον αγώνα των εργατών στη Χαλυβουργία, στο ALTER κλπ, είναι αγώνες για την επιβίωση και την αξιοπρέπεια όλων των εργαζόμενων και της νεολαίας. Ειδικά σήμερα που η συγκυβέρνηση Παπαδήμου περνάει μέτρα με τα οποία θα εργαζόμαστε για 400 ευρώ το μήνα, είναι πάρα πολύ σημαντικό οι μαθητές να στηρίξουμε αυτούς τους αγώνες με όλες μας τις δυνάμεις. Γιατί αν σήμερα οι γονείς μας δουλεύουν με αυτές τις συνθήκες, εμείς αύριο θα αντιμετωπίσουμε πολύ χειρότερα.
Ο εργοδότης όμως δε σταμάτησε εκεί. Θέλοντας να τσακίσει το ηθικό των εργαζόμενων, έβαλε έναν «καλοθελητή» του, τον εργαζόμενο Σταύρο Αλεξίου, να κάνει ψεύτικη μήνυση στον Τσουκαλά, ότι δήθεν τον είχε χτυπήσει, και με αυτή τη δικαιολογία τον απέλυσε χωρίς αποζημίωση στις 4 Οκτώβρη. Από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε ξανά και την προσπάθεια μείωσης των μισθών, ενώ παράλληλα καθυστερεί τις πληρωμές τους και απειλεί τους εργαζόμενους ότι αν συμπαρασταθούν στο συνάδελφό τους θα απολυθούν κι αυτοί. Έχει βάλει μάλιστα κάμερες μέσα κι έξω από το μαγαζί για να τους τρομοκρατεί.
Αμέσως μετά την απόλυση του Τσουκαλά, άλλοι εργαζόμενοι, φοιτητές και μαθητές, έφτιαξαν μία Επιτροπή Αλληλεγγύης και ξεκίνησαν παραστάσεις διαμαρτυρίας έξω από το κατάστημα, τρεις φορές την εβδομάδα, με αιτήματα να επαναπροσληφθεί άμεσα ο συνάδελφος και να τηρείται η εργατική νομοθεσία από τον εργοδότη.
Η απάντηση της εργοδοσίας στις κινητοποιήσεις ήταν τραμπουκισμοί, βρισιές, μπράβοι, ενώ στη 1Δεκέμβρη απέλυσε εκδικητικά και τη σύζυγο του Τσουκαλά, Βούλα Κατσιγιάννη, που όπως και ο Γιώργος δούλευε 10 χρόνια στο μαγαζί.
Το παράδειγμα των εργαζομένων στα Goody’s ακολούθησαν και οι εργαζόμενοι στα ζαχαροπλαστεία ΧΑΤΖΗΣ, οι οποίοι τον Ιανουάριο του 2012 έκλεισαν 6 μήνες απλήρωτοι. Έτσι 12 από αυτούς έκαναν επίσχεση εργασίας, και έφτιαξαν κι αυτοί μία επιτροπή εργαζομένων διεκδικώντας από το αφεντικό τους τα δεδουλευμένα τους. Ο εργοδότης, που είναι ένας από τους πιο γνωστούς επιχειρηματίες, αδιαφόρησε πλήρως για το πρόβλημά τους. Έτσι οι εργαζόμενοι προχώρησαν σε κινητοποιήσεις έξω από το κατάστημα της Καλαμαριάς. Εκεί ο εργοδότης χρησιμοποίησε και ένα από τα τελευταία του όπλα, την αστυνομία. Αντί να συλληφθεί αυτός που έχει αφήσει τόσες οικογένειες χωρίς χρήματα επί μισό χρόνο, η αστυνομία συνέλαβε 4 εργαζόμενους και 4 αλληλέγγυους επειδή περιφρουρούσαν το κατάστημα. Οι εργαζόμενοι όμως δεν πτοήθηκαν και συνεχίζουν σχεδόν καθημερινά τις κινητοποιήσεις τους.
Και οι δύο αυτοί αγώνες, όπως και άλλοι σαν τον αγώνα των εργατών στη Χαλυβουργία, στο ALTER κλπ, είναι αγώνες για την επιβίωση και την αξιοπρέπεια όλων των εργαζόμενων και της νεολαίας. Ειδικά σήμερα που η συγκυβέρνηση Παπαδήμου περνάει μέτρα με τα οποία θα εργαζόμαστε για 400 ευρώ το μήνα, είναι πάρα πολύ σημαντικό οι μαθητές να στηρίξουμε αυτούς τους αγώνες με όλες μας τις δυνάμεις. Γιατί αν σήμερα οι γονείς μας δουλεύουν με αυτές τις συνθήκες, εμείς αύριο θα αντιμετωπίσουμε πολύ χειρότερα.
