| Όλοι στη μαθητική διαδήλωση, Τρίτη 6/12, 12:00 στο Αγ. Βενιζέλου |
Τρία χρόνια μετά τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Κορκωνέα, οι λόγοι που έβγαλαν όλη τη νεολαία στο δρόμο εντείνονται μέρα με τη μέρα. Όταν στις 6 Δεκέμβρη του 2008 και για τις επόμενες δύο εβδομάδες οι μαθητές κατέκλυσαν τους δρόμους όλων των πόλεων της χώρας, περικύκλωσαν τα αστυνομικά τμήματα, συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις καταστολής, έκαναν κατάληψη στα σχολεία τους, δεν ήταν μόνο η οργή για τη δολοφονία ενός συνομήλικού τους που τους ώθησε. Ήταν και η αίσθηση ότι το μέλλον που τους ετοιμάζουν θα είναι δύσκολο, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ελευθερίες.
Τρία χρόνια μετά η αίσθηση αυτή όχι απλά επιβεβαιώθηκε αλλά ξεπέρασε και κάθε προσδοκία. Αν η τότε η κύβέρνηση σκότωσε έναν μαθητή, η σημερινή εξοντώνει μία ολόκληρη γενιά και την πετάει στα σκουπίδια. Με το μνημόνιο και την τρόικα που καθορίζουν τις ζωές μας τα τελευταία δύο χρόνια έχουν περάσει τόσα πολλά μέτρα (μειώσεις μισθών, φορολογία, περικοπές δαπανών για υγεία και παιδεία) που έχουν ρίξει το οικογενειακό μας εισόδημα περίπου στο μισό και μας έχουν φτωχοποιήσει δραματικά.
Όλα αυτά φυσικά δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα, παρά τις τεράστιες θυσίες που έκαναν οι εργαζόμενοι. Έτσι και μετά τους μεγαλειώδεις αγώνες μας, και κυρίως το κίνημα των πλατειών και τις μεγάλες 48ωρες απεργίες τον Ιούνιο και τον Οκτώβριο, η κυβέρνηση Παπανδρέου έπεσε, γιατί δεν μπορούσε πλέον να αντέξει απέναντι στους αγώνες. Τώρα, όλοι αυτοί που μέχρι χθες έλεγαν ότι όταν εκλεγούν θα αλλάξουν αυτήν την πολιτική, ενώθηκαν και σχημάτισαν μία κυβέρνηση με πρωθυπουργό έναν τραπεζίτη, τον Παπαδήμο, την οποία δεν την έχει ψηφίσει κανείς! Πρόκειται δηλαδή για ένα πολιτικό πραξικόπημα, για μια κυβέρνηση που μόνο της στόχο έχει την ψήφιση της νέας Δανειακής Σύμβασης, δηλαδή πιο σκληρών μνημονίων, με τα οποία θα μας καταργήσουν ότι δικαίωμα μας έχει απομείνει, θα μας πάρουν όλη τη δημόσια περιουσία (ρεύμα, νερό, νοσοκομεία, σχολεία) και θα την ξεπουλήσουν όσο όσο για να δώσουν τα χρήματα στους τραπεζίτες, στους βιομήχανους και στους τοκογλύφους δανειστές της χώρας.
Έτσι λοιπόν ένας μαθητής το 2011 έχει χιλιάδες λόγους περισσότερους να αγωνιστεί από έναν μαθητή το 2008. Οι μαθητές που λιποθυμούν από ασιτία στα σχολεία της Αθήνας, οι μαθητές που δεν μπορούν πλέον να πηγαίνουν σχολείο λόγω της οικονομικής τους κατάστασης, η παιδεία που μας στερούν αλλά και η σίγουρη ανεργία για την οποία μας ετοιμάζουν, όλα αυτά είναι αιτίες πολέμου. Και απέναντι σε όλα αυτά δεν μπορούμε ούτε να συμβιβαστούμε, ούτε απλώς να οργιστούμε. Πρέπει να οργανώσουμε αποτελεσματικά τους αγώνες μας και να τους αντιτάξουμε απέναντι στην κυβέρνηση, στα μέτρα της, στην αστυνομία, στο καπιταλιστικό σύστημα. Μόνο έτσι θα νικήσουμε, μόνο έτσι δε θα υπάρξει άλλος Κορκωνέας. Να διδαχτούμε από το Δεκέμβρη και να τιμήσουμε τον αγώνα μας και το συμμαθητή μας όχι με μνημόσυνα, αλλά με τους αγώνες μας και με μια μεγάλη εξέγερση που θα διώξει τη χούντα συγκυβέρνησης και τρόικας. Για να πάρουμε πίσω τη ζωή μας! ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΜΕΡΕΣ!
- Κάτω η χούντα συγκυβέρνησης-τρόικας.
- Διαγραφή του χρέους. Δε χρωστάμε τίποτα και σε κανέναν!
- Αφοπλισμός της αστυνομίας- κατάργηση των ΜΑΤ – απαγόρευση των χημικών
