Αυτό
το τεύχος της Μαθητικής Αντεπίθεσης
κυκλοφορεί σε μια περίοδο πολύ πλούσια
από πολιτικές εξελίξεις. Η κυβέρνηση
Σαμαρά, αφού από τρικομματική έμεινε
δικομματική μετά την αποχώρηση της
ΔΗΜΑΡ, έχει περάσει ήδη σε ένα νέο γύρο
επίθεσης εναντίον των εργαζομένων και
της νεολαίας και μάλιστα χειρότερο απ'
ότι μέχρι τώρα. Από όλη αυτήν την επίθεση,
το τεύχος αυτό επικεντρώνει σε δύο
σημεία: Στην επίθεση στην εκπαίδευση
και στην επίθεση στα δημοκρατικά
δικαιώματα καθώς και τον κίνδυνο του
φασισμού. Αυτό δεν γίνεται γιατί είναι
πιο σημαντικά από άλλα μέτρα. Είναι όμως
αυτά που επηρεάζουν πιο άμεσα την
καθημερινότητα των μαθητών και της
νεολαίας, αυτά που θα πρέπει να βρει
τρόπο να αντιμετωπίσει άμεσα. Το πρόβλημα
φυσικά δεν σταματάει εκεί. Αντίθετα,
σαν μαθητές σήμερα πρέπει να βρούμε
τρόπο να αντιμετωπίσουμε όλα τα τεράστια
προβλήματα που μας έχουν φορτώσει χωρίς
να μας ρωτήσουν και οφείλονται στο
καπιταλιστικό σύστημα. Πρώτα απ΄ όλα
την ανεργία, η οποία έχει φτάσει το 30%,
ενώ για τους νέους έχει ξεπεράσει το
70%! Τη διάλυση της υγείας, τις
ιδιωτικοποιήσεις, τους μισθούς των 400
και 300 ευρώ.
Στην
εκπαίδευση, έχουν συμπληρωθεί δύο μήνες
από την ψήφιση του «Νέου Λυκείου» και
τις απολύσεις 2500 καθηγητών, ενώ τώρα
έγινε γνωστό ότι σε κάθε κύμα απολύσεων
από το Δημόσιο θα απολύονται καθηγητές!
Οι επιπτώσεις του καταστροφικού αυτού
νόμου, που αναλύονται μέσα στην εφημερίδα,
δεν έχουν φανεί ακόμη. Είναι όμως σίγουρο
ότι με την πλήρη εφαρμογή του, θα έχουμε
να αντιμετωπίσουμε ένα σχολείο εντελώς
διαφορετικό από αυτό που ξέραμε, που θα
πετάει μαθητές έξω από την εκπαίδευση.
Η
ανασυγκρότηση του μαθητικού κινήματος
είναι το πιο σημαντικό θέμα που έχουμε
να λύσουμε. Κι αυτό γιατί είναι πια
ολοφάνερο, ότι δεν υπάρχει ατομικός
δρόμος, δεν μπορεί να τα καταφέρει ο
καθένας μόνος του όσο κι αν προσπαθήσει.
Οι προσπάθειες που έχουν γίνει μέχρι
τώρα, και με τις φετινές κινητοποιήσεις
και καταλήψεις, αφήνουν σημαντικά
πράγματα πίσω τους. Πρέπει όμως να γίνουν
πολλά ακόμα, γιατί όπως είπαμε αυτήν τη
φορά έχουμε να τα βάλουμε με μια κυβέρνηση,
με την τρόικα, με μια σύγχρονη χούντα
δηλαδή.
Για
να λύσουμε αυτά τα προβλήματα, πρέπει
όχι απλά να αγωνιστούμε, αλλά να το
κάνουμε και με τον πιο αποτελεσματικό
τρόπο. Πρέπει σαν νεολαία, σαν το πιο
δυναμικό κομμάτι δηλαδή της κοινωνίας
και σαν αυτοί που θα φορτωθούμε όλα τα
μέτρα και τις επιπτώσεις της κρίσης, να
ασχοληθούμε με όλα τα προβλήματα της
κοινωνίας. Απέναντι σε αυτούς που έχουν
σαν στόχο να κλείσουν τα σχολεία μας,
εμείς πρέπει να τα μετατρέψουμε σε
κέντρα αγώνα.
Ανεξάρτητα
από το αν έχει ή όχι καταλήψεις, σε κάθε
σχολείο πρέπει να γίνεται καθημερινά
προετοιμασία για τις επόμενες
κινητοποιήσεις μας. Σε κάθε σχολείο και
γειτονιά, πρέπει να φτιάξουμε Επιτροπές
Αγώνα Μαθητών, στις οποίες θα μπορούν
να συμμετέχουν όλοι όσοι θέλουν να
αγωνιστούν. Τι θα κάνουν αυτές οι
επιτροπές ;
Πρώτα
απ' όλα, θα πρέπει να ενημερώνουν συνεχώς
τους συμμαθητές τους για την κατάσταση
στην εκπαίδευση, αλλά και στην υπόλοιπη
κοινωνία, για τα νέα μέτρα που περνάν,
για τους αγώνες που γίνονται. Να μην
αφήνουν δηλαδή το σχολείο να επιστρέψει
σε μια καθημερινότητα στην οποία δεν
γίνεται τίποτα. Γι' αυτόν το λόγο θα
πρέπει να προσπαθούμε να κάνουμε και
συχνές συνελεύσεις, για να μπορούν όλοι
να συζητάν τα προβλήματα και να αποφασίζουν
τον τρόπο δράσης.
Θα
πρέπει να προσπαθούν να κινητοποιήσουν
το σχολείο για οποιοδήποτε πρόβλημα,
μικρό ή μεγάλο, και όχι μόνο αν έχει
καταλήψεις. Και δεν είναι μόνο τα
προβλήματα που σχετίζονται καθαρά με
το σχολείο, αλλά είναι και τα άλλα μέτρα
της κυβέρνησης. Για παράδειγμα τώρα που
ο Σαμαράς ετοιμάζεται να κάνει κατασχέσεις
σπιτιών όσων δεν έχουν να πληρώσουν
φόρους πρέπει να κάνουμε δυναμικές
κινητοποιήσεις για να το εμποδίσουμε.
Θα
πρέπει να προσπαθούν να συνδέσουν τον
αγώνα των μαθητών με τον αγώνα
των εργαζομένων. Πρώτα απ' όλα με των
καθηγητών μας, τους οποίους πρέπει να
παροτρύνουμε σε κινητοποιήσεις, και
επίσης οργανώνοντας τη συμμετοχή των
μαθητών σε διαδηλώσεις, γενικές απεργίες
κλπ, ώστε να λυθεί και το πρόβλημα της
απομόνωσης του μαθητικού κινήματος.
Οι
επιτροπές αγώνα θα πρέπει να ενοποιούν
το μαθητικό κίνημα. Να συντονίζονται
μεταξύ τους, προσπαθώντας να κάνουν τα
σχολεία μιας γειτονιάς ή πόλης κοινές
κινητοποιήσεις και κοινά συντονιστικά,
να μην μένει ο αγώνας απομονωμένος σε
κάθε σχολείο.
Ιδιαίτερη
βαρύτητα πρέπει να δοθεί, πέρα από το
ζήτημα της εκπαίδευσης αλλά και της
κυβέρνησης συνολικά, στο ζήτημα του
φασισμού. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα
έδειξε σε όλους το πραγματικό πρόσωπο
των νεοναζί. Πρέπει να κρατήσουμε τα
σχολεία μας καθαρά από φασίστες. Αυτό
για να γίνει χρειάζεται να καλλιεργούμε
καθημερινά την ενότητα και την αλληλεγγύη
μεταξύ μας σαν μαθητές, να ενημερώνουμε
τους συμμαθητές μας για τους κινδύνους
του φασισμού (αλλά και των «νόμιμου»
φασισμού της κυβέρνησης και των ΜΑΤ),
να οργανώνουμε και να συμμετέχουμε σε
κινητοποιήσεις με αυτόν το σκοπό.
Όλα
αυτά από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο
είναι απαραίτητα βήματα για να καταφέρουμε
να κερδίσουμε το μέλλον που μας αξίζει,
και όχι να ζήσουμε σαν δούλοι όπως μας
καταδικάζει αυτή η νέα χούντα. Πρέπει
να δείξουμε σε όλους αυτούς που
καταστρέφουν τα σχολεία μας και τη ζωή
μας, ότι δεν είμαστε απλά νούμερα, ότι
έχουμε φωνή, δύναμη κι ότι μπορούμε να
τους ανατρέψουμε. Όπως το Νοέμβρη του
'73, μαθητές φοιτητές και εργαζόμενοι
έδιωξαν τη χούντα, έτσι και εεις πρέπει
να οργανώσουμε τη δικιά μας εξέγερση,
όχι μόνο για να απαλλαγούμε από αυτούς,
αλλά και για να ανοίξουμε το δρόμο για
μια άλλη κοινωνία, που δεν θα λειτουργεί
για τα κέρδη των λίγων αλλά θα είναι μια
κοινωνία που θα έχει στο κέντρο της τον
άνθρωπο, μια κοινωνία χωρίς πολέμους,
φτώχεια, εκμετάλλευση και καταστολή,
μια κοινωνία Σοσιαλιστική.
Καλή
ανάγνωση
